Będąc jeszcze młodzieńcem, Han Xin został przymuszony przez lokalnego osiłka do niezwykle poniżającego przeczołgania się pomiędzy jego nogami. Mając wielkie życiowe ambicje, nie zaryzykował konfrontacji i spełnił polecenie. Pozornie był to czyn tchórzliwy i świadczący o braku siły woli. W rzeczywistości było odwrotnie – był to przejaw odwagi i determinacji, gotowości na każde poniżenie, jeśli tylko miało to umożliwić realizację dalece ważniejszych ambicji i planów.

W swoim znakomitym opracowaniu Robert Leonhard używa metafory gry w szachy, by naświetlić dwojakie rozumienie punktu ciężkości, którego zniszczenie lub neutralizacja decyduje o wygranej. Atak na królową, a więc figurę najsilniejszą, jest uderzaniem twardym w twarde, zgodnym z doktryną wojny na wyczerpanie (ang. attrition warfare), w której oceny wyznacza arytmetyka sił. Alternatywnym rozumieniem jest atak na punkt najwrażliwszy, a więc figurę króla. To jest uderzanie twardym w miękkie, a więc esencja dzieła Sun Zi, którego wykładnia zaleca prowadzenie wojny manewrowej, w której – by przywołać jedną z jej zasad – zamiast bitwy szuka się osłabienia woli politycznej rywala.

Zhuge Liang, podobnie jak Sun Bin, potrafił zobaczyć dwie części składowe swojego celu: pokonanie militarne (będzie nieskuteczne nawet jak będzie skuteczne) i zmuszenie go do uznania własnej porażki i podporządkowania się zwycięzcy (co było celem podjętej kampanii).