Życie było jak wojsko, brało ludzie, łamało ich na drobne kawałki i układało z powrotem tak, jak chciało. [...] Brało umysły dziecięce w okresie ich plastyczności i paraliżowało je mówiąc, że są głupie; dezorientowało je przy pomocy ludzi, którzy z założenia wszystko mieli wiedzieć lepiej, ale nic z tego im nie przekazywali; na koniec terroryzowało je przy pomocy Boga, który kochał wszystkich. A wtedy musztrowało je i ćwiczyło, dopóki słusznym nie stało się tylko to, co kazało im myśleć.

Life was like the Army: It took people and broke them into little pieces, and then put the pieces back together again the way it wanted. Except it did it with their minds. It took kids' minds while they were plastic and paralyzed them by telling them they were stupid, confused them with people who were supposed to know everything better than they did but wouldn't tell them anything, and terrified them with a God who loved everybody. Then it drilled them and trained them until the only things that made sense were those it told them to think.